Terug van weggeweest!

13 februari 2018 - Zuidhorn, Nederland

Na zo'n anderhalf maand stilte ben ik weer terug met een blog. Deze keer helaas niet meer vanuit het mooie, warme Afrika maar vanuit het dorre, koude Nederland.

Mijn laatste werkweek in Ghana was niet zozeer een werkweek meer. Nieuwjaarsdag viel op een maandag waardoor ik vrij was. Op dinsdag was weer de gebruikelijke Medical Outreach. Eén van de wonden van een oudere vrouw in het tweede kamp zag er erg slecht uit. De vrouw had ook enorm veel pijn, waardoor ze amper kon lopen. Dit was ook de reden dat ze de voorgaande week niet was langsgekomen voor de wondverzorging. Tijdens de wondverzorging had de vrouw zoveel pijn dat de tranen over haar wangen stroomden. Ik had zo met haar te doen! Intensieve wondtherapie zou nodig zijn bij een wond als deze, maar helaas zijn daar in Ghana de middelen niet voor. De kans is groot dat een amputatie de enige oplossing is.
In de avond was het weer vrijwilligersavond. We hebben spelletjes gespeeld, Skip-Bo deze keer. Iedereen was erg fanatiek en het was dan ook erg gezellig.

Op woensdag ben ik naar het ziekenhuis gegaan om donaties uit te delen. Vanuit Nederland had ik een doos vol met spullen opgestuurd gekregen: kleertjes, spelletjes, puzzels, kleurboeken, kleurpotloden en nog verpleegartikelen voor op de kraamafdeling zoals navelklemmen en kraamverband. De verpleegartikelen heb ik eerst naar de Delivery Suite gebracht, waar ze erg blij waren met alle artikelen! Hierna ben ik naar de kinderafdeling gegaan. De kleertjes wilde ik aan Kweku (het vondelingetje) geven. Helaas was Kweku niet op de afdeling maar bij de fysiotherapie. De verpleegkundige zei dat hij binnen een paar minuten wel terug zou zijn, maar die Ghanese tijden ken ik inmiddels wel. Ik ben daarom eerst op zoek gegaan naar Enoch, die toevallig ook in het ziekenhuis aanwezig was. Samen hebben we gezocht naar saturatiemeters om daar het geld wat specifiek gedoneerd is voor het ziekenhuis aan te besteden. De saturatiemeters bleken enorm duur te zijn in Ghana en het is zelfs goedkoper om ze in Nederland te kopen en vervolgens te versturen naar Ghana. Dit ga ik dan binnenkort ook nog doen.
Hierna ben ik naar de fysiotherapie gegaan om te kijken of Kweku daar nog was. Dat was hij! Ik heb gewacht tot hij klaar was en daarna zijn we samen terug gegaan naar de afdeling. Hier heb ik hem wat van de nieuwe kleertjes aangetrokken. Ze zijn nog een beetje te groot maar hier groeit hij nog wel in. De spelletjes, puzzels, kleurboeken en kleurpotloden zijn naar de kinderspeelkamer gegaan op de kinderafdeling. Het personeel was ook hier erg dankbaar!
Op woensdagmiddag was het tijd voor mijn laatste keer voetbal. Dit vond ik zo jammer! Het lezen en voetballen met de jongens was één van mijn favoriete bezigheden als vrijwilliger. Omdat het in Ghana nog steeds een soort feestdag was, gingen we niet lezen. In plaats daarvan deden we een uitgebreide warming up en speelden we spelletjes. Na die tijd werd er natuurlijk weer gevoetbald. Ik nam afscheid van de coaches en de jongens, maar ik mocht niet weg voordat we foto's hadden gemaakt en voordat ik een speech had gegeven. De coach was zo enorm dankbaar voor mijn inzet, super lief!

Na donderdag weer op Medical Outreach te zijn geweest, was op vrijdag mijn laatste weekend in Cape Coast aangebroken. Omdat het mijn laatste weekend was, mocht ik de plannen maken. Op vrijdagavond heb ik samen met Babs bij Oasis gegeten. Stephen, Katharina en de andere vrijwilligers schoven later aan voor wat borrels.
Op zaterdag ben ik met Katharina, Hannah en Jenna naar The Coconut Grove geweest, het beach resort waar we eerder al eens een dagje hebben doorgebracht. In de avond was ik zoals gewoonlijk weer te vinden in Oasis, deze keer samen met Katharina. Katharina en ik hebben geholpen met afsluiten, waarna we voor de allerlaatste keer eggbread gingen halen op onze favoriete plek. In tegenstelling tot in Nederland heb je in Ghana geen eindeloze opties qua eten na het stappen. Het enige wat we kunnen halen is eggbread (een omelet op brood), maar deze is heerlijk!
Op zondag wilde ik een kookworkshop doen. Katharina, Hannah, Jenna, Lea en Saskia deden mee. Koken is een grote passie van mij en ik vond het dan ook super leuk om iets typisch Afrikaans te leren koken. We maakten fufu, redred met plantain en yam met palava saus. We kregen het recept mee, dus ik hoop de gerechten ook hier in Nederland nog eens te kunnen maken. Na het koken mochten we het eten uiteraard opeten. En lekker dat het was!

Op maandag heb ik nog wat laatste dingen geregeld voor het volgende avontuur: mijn reis naar Tanzania. Ook heb ik het laatste geld van de ontvangen donaties verdeeld. Met het geld hebben we:
- 100 zorgverzekeringen voor de bewoners van beide leprakampen kunnen kopen;
- rijst voor 50 gezinnen van één van de leprakampen kunnen kopen;
- financieel bij kunnen dragen aan de operatie van een jongentje met spina bifida (open ruggetje);
- een potje voor Kweku het vondelingetje kunnen maken om luiers, voeding en drinken te kunnen kopen (medewerker van Projects Abroad heeft hier de regie over);
- een prothese voor één van onze leprapatiënten kunnen open;
- de scan voor onze leprapatiënt met kanker kunnen betalen;
- krukken voor de vrouw uit het leprakamp met de slecht uitziende wond en veel pijn kunnen kopen;
- financieel kunnen bijdragen aan de school die Shadee heeft opgericht in een afgelegen gebied, zodat zij de school verder kan uitbreiden en de kinderen kan voorzien van een goede maaltijd.

Aan het eind van de middag had mijn hostmoeder een groot diner voorbereid: een verlaat kerstdiner. Ze had fufu gemaakt, redred met plantain, rijst en rijstballen met pindasoep. In plaats van dat ik van alles een klein beetje kreeg, was het een diner x4. Ik zat enorm vol maar het was wel erg lekker! Na het diner ben ik naar Oasis gegaan met Jenna omdat het haar laatste avond was.

Op dinsdag ben ik voor de laatste keer op Medical Outreach geweest. Ik had nog wat handschoenen en verbandscharen over en deze spullen heb ik daar achter gelaten. Ik heb afscheid genomen van onze patiënten en van Enoch. Ze waren zo dankbaar voor wat ik allemaal voor ze heb gedaan! Eenmaal thuis ben ik begonnen met inpakken. Mijn hostmoeder kwam nog aanzetten met een jurk die ze voor mij had laten maken. Super lief!
Na het inpakken was het toch echt tijd voor mijn laatste avond.. De hele groep was naar Oasis gekomen om, zoals we dat doen op een laatste avond, samen te eten. Ik moest van de meeste mensen al afscheid nemen, wat wel even slikken was.

Op woensdagochtend ben ik vroeg opgestaan zodat ik nog afscheid kon nemen van mijn hostzus en de kinderen voordat ze naar het werk en school zouden gaan. Ik moest om 13.00 uur op het station zijn, dus daarvoor moest ik afscheid nemen van mijn hostmoeder. Ook de buurjongen kwam nog even langs om doei te zeggen. Katharina en Hannah waren naar het station gekomen om me uit te zwaaien. Om 14.00 uur vertrok mijn busje naar het vliegveld en heb ik het mooie Cape Coast met veel tegenzin maar ook vol mooie en waardevolle herinneringen achter me gelaten.

Maar het hele Afrika avontuur stopte hier nog niet, want ik mocht eerst nog een maandje genieten in Tanzania samen met Ilona! Vanaf Accra en via Nairobi vloog ik naar Dar es Salaam, waar Ilona me al aan het opwachten was. Hier hebben we eerst een nachtje doorgebracht. Hierna kon het backpacken beginnen! We zijn naar Tanga geweest, Arusha, Mwanza, Dodoma, Morogoro, Dar es Salaam en Zanzibar. Eén van de hoogtepunten was de 4-daagse safari in Arusha waarbij we naar het Tarangire park gingen, de Serengeti en de Ngorogoro krater. Wát een ervaring was dat! Terwijl we midden in de parken sliepen, liepen de hyena's om onze tenten. Daarnaast hebben we hele kuddes olifanten gezien die langs onze jeep liepen, evenals een aantal leeuwen. We hebben enorm veel geluk gehad met alle dieren, en daarmee kan ik nu zeggen dat ik de hele Big 5 heb gespot! Een ander hoogtepunt was het snorkelen op Zanzibar. Na 2 uur te hebben gesnorkeld bij de mooiste groen/blauwe zee die ik ooit heb gezien, hadden we tegen alle waarschijnlijkheid in op de terugweg het geluk om dolfijnen te zien! Onze gids liet ons direct het water in springen. Met mijn duikbril kon ik zien hoe de dolfijnen onder me door zwommen, geweldig!

Afgelopen zaterdag ben ik na een lange terugreis samen met Ilona aangekomen op Schiphol. Papa, Emke, Mama, Auke Jelle, Thijs, Meindert, Riccardo, Sven en Mariska stonden ons hier op te wachten. Zo leuk! Onderweg naar huis moesten we eerst mijn wens in vervulling brengen: eten bij McDonalds. Want oh wat heb ik dat gemist na iedere dag twee keer rijst te eten!

Terug in Nederland besef ik des te meer hoe anders de cultuur in Afrika is! Na een redelijk lange tijd daar te hebben doorgebracht, heb ik me helemaal aangepast aan de manier van leven. Het voelt nu dan ook een beetje onwennig om weer in Nederland te zijn en ik heb even de tijd nodig om me weer aan te passen aan de cultuur hier. Al met al kan ik terugkijken op een fantastische tijd en voorlopig zal ik nog even rustig nagenieten van het hele Afrika avontuur!

Foto’s

5 Reacties

  1. Jet:
    13 februari 2018
    Wat leuk om je laatste verhaal te lezen! Wat heb je veel meegemaakt ( ;-) haha). En heerlijk nog een maand in Tanzania genoten en the big 5 gezien (jaloeeers). Nu lekker nagenieten van alle avonturen en acclimatiseren hier in het freezing Nederland!
  2. Henny van der Heide:
    13 februari 2018
    Wat een avontuur Janita en wat hebben jullie veel goed werk gedaan , nu maar even lekker genieten van het koude Nederland .
    Ga je die lekkere recepten ook voor Dirk en Emke maken ??
    Wie weer krijgen wij ze dan ook nog wel eens voorgeschoteld ha,ha.
  3. Audrey Horneman:
    14 februari 2018
    Lieve Janita, fijn dat je weer veilig “thuis” bent aangekomen. Bedankt voor je mooie verhalen, wat heb je veel meegemaakt en goed werk verricht. Super cool!!
    Lieve groetjes, Audrey
  4. Auktje Kalfsbeek:
    14 februari 2018
    Wat een avontuur en veel goeds gedaan voor de mensen daar,super Janita.
    Ik heb genoten van je verhalen.groetjes oma Auktje.
  5. Lia van Kooten:
    15 februari 2018
    Hallo lieverd,ik had jou al even ontmoet en dat deed mij heel wat,ik was zo blij dat stralende koppie weer te zien.
    Het laatste stuk van de reisblog is ook weer heel intressant.
    Ik begrijp heel goed hoe het is,als je van de ene cultuur schok in de andere komt,maar geef het wel de tijd om te aclamatiseren.
    Ik hoop dat wij samen met jou,t.z.t. Kunnen doorgaan met de donaties,vooral nu wij weten wat er met het geld gedaan is,.
    Dit motiveerd heel erg,al doen wij maar af en toe wat,ja toch?
    Ik wens jou succes met het zoeken naar een leuke baan en later naar een leuk appartementje misschien. Maar eerst nog even bijkomen en je vrienden zien.liefs Lia.😘